ผมเริ่มเลี้ยงเจ้าเรดบีมานับตั้งแต่วันแรกที่เอาลงตู้ก็ประมาณเกือบๆ ปี ตั้งแต่เลี้ยงมายังไม่เคยมีตายโดยไม่ทาบสาเหตุเลย อาจจะมีบ้างที่ตายคาคราบแต่ก็น้อยมากๆ เลี้ยงอย่างกับลูก รักพวกเค้ามากๆ เลี้ยงตั้งแต่น้อยๆ ไม่กี่ตัว ประมาณว่ามีชื่อทุกตัว จน ณ ปัจจุบันก่อนเกิดเหตุนับได้ร่วมๆ 150 ตัว(ตู้ 60x30x30) แรกๆ ก็มีความคิดว่าเลี้ยงไปเรื่อยๆ พอมันออกลูกออกหลานก็เอามาขายบ้าง หาเงินมาซื้ออุปกรณ์เพิ่มบ้าง แต่พิถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่คิดจะขายเลย ยอมรับว่าหวง เพราะว่าเลี้ยงมากับมือ มีบ้างที่แจกให้คนรู้จักไปเลี้ยงโดยไม่เคยคิดเงินเลย
เอาล่ะครับมาเข้าเรื่องกันดีกว่า..........
เรื่องของเรื่องคือช่วงนี้ปิดเทอม ผมไม่ค่อยได้อยู่หอ แต่ก็ไปๆ มาๆ บ้าง คอยมาเปลี่ยนน้ำ ให้อาหาร ซึ่งเวลาไม่อยู่ก็มีน้องๆ ห้องใกล้ๆ กันคอยเปลี่ยนน้ำให้(ผมจะเปลี่ยนน้ำบ่อยมาก แต่ก่อนเปลี่ยนทุกวันวันละประมาณ 20% ใช้น้ำ RO หลังๆ เปลี่ยนประมาณ 2-3 วันครั้ง ปริมาณเท่าเดิม) แต่แล้วก็มีช่วงนึงที่ผมไม่ได้อยู่หอเลย นับรวมๆ ก็ 9 วัน ตอนแรกคิดว่าน้องเค้าจะไม่กลับบ้าน แต่น้องเค้าก็กลับบ้านเหมือกัน สรุปว่าตู้ไม่มีคนดูเป็นเวลา 7 วัน ผมก็คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก เพราะเวลาอยู่หอเคยลองไม่ให้อาหารมัน ปล่อยให้มันหากินกันเองเป็นอาทิตย์มันก็อยู่กันได้ไม่ตาย CO2 ก็ไม่ได้เปิดมานานแล้วเพราะต้นไม้มันเฟิร์ม ไฟก็ตั้ง Timer เอา มีเคนมีปัญหาแม้แต่ครั้งเดียว
แต่ครั้งนี้ไม่เป็นเหมือนแต่ก่อน ผมกลับมาที่หอเข้ามาในห้องปุ๊บเปิดไฟแล้วเดินไปดูตู้กุ้ง ปรากฎว่ากุ้งในตู้นอนแอ้งแม้งหมดเลย บางส่วนเหลือแต่คราบ บางส่วนเริ่มสลายไปหน่อยแล้ว บางส่วนสียังสดๆ อยู่ดูเหมือนพึ่งตายมาไม่นาน ผมเลยลองเอาที่ตักกุ้งไปลองเขี่ยดูมันก็นิ่งสนิทไม่ขยับเขยื้อนเลยซักตัว บอกได้เลยว่าตอนนั้นแทบบ้า ถ้าร้องไห้ได้นี่ร้องไปแล้ว มันรู้สึกเหมือนเพื่อนสนิทตาย เห็นกันทุกวัน เล่นกันทุกวัน อยู่ๆ มาหายเกลี้ยงไปยกตู้เลย
ตอนนี้ก็เอาไปฝังเรียบร้อยแล้วครับ ตู้ก็รื้อออกมาเอาดินไปตาก ล้างตู้ใหม่ มีพี่ที่นสิทกันเค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร ไปซื้อดินมาตั้งตู้ใหม่เดี๋ยวรอเลี้ยงพร้อมเค้า แต่ความรู้สึกของผมตอนนี้มันสุดเซ็งอ่ะครับ เอาว่าหนังสือเรดบี รูปเรดบี อุปกรณ์และของเล่นเรดบีทั้งหลายตอนนี้ต้องเอาใส่กล่องไว้เลย ถ้าเห็นแล้วมันจะจิตตก พี่บางคนบอกว่าไม่เป็นไรคิดซะว่ามอไซด์หายไปซักคันค่อยซื้อใหม่ก็ได้ แต่ผมไม่เป็นอย่างนั้นสิครับ อย่างที่บอกเหมือนเพื่อนสนิทตาย ตอนนี้ก็เลยลองกลับมาคิดดูว่าจะเอาไงต่อ จะเลี้ยงต่อดีมั๊ยเริ่มใหม่จากศูนย์ หรือไม่เลี้ยงเลย ซึ่งใจจริงผมก็อยากเลี้ยงใหม่อีกรอบนะครับ แต่ตอนนี้แค่เห็นอะไรเกี่ยวกับเรดบีก็จิตตกแล้ว พี่ๆ ในเว็บเคยบอกว่าให้แบ่งมาขายบ้างผมก็ไม่เชื่อ จะตั้งตู้ใหม่ก็ไม่มีที่แล้ว สรุปมันก็เลยกลับสู่จุดเริ่มต้นไปโดยปริยาย เฮ้ออออ !!
ณ ตอนนี้ผมก็มาลองคิดดูสาเหตุที่กุ้งตายยกตู้ว่ามันเกิดมาเพราะอะไร เท่าที่คิดได้ก็มีดังนี้
1. ไฟดับ.....แต่ผมถามเจ้าของหอแล้วว่าช่วงที่ผมไม่อยู่ไฟดับรึป่าว พี่เค้าก็บอกว่าไม่ดับดังนั้นก็น่าตัดไป
2. CO2 พุ่ง.....ข้อนี้ก็น่าตัดไปได้เพราะผมปิดหัวเร็กเลย
3. มันเป็นโรค.....ข้อนี้ไม่เคยเจอ ไม่รู้คนอื่นจะเคยเจอบ้างรึป่าว ผมลองเดาดู
4. no2 พุ่งรึป่าวไม่แน่ใจ แต่มันก็ไม่น่าจะทำให้ตายยกตู้ได้(มั๊ง) แต่เป็น 1 ใน 2 เหตุผลที่ผมสงสัยมากที่สุด
5. ยากันยุง ถามเจ้าของหอแล้วพี่เค้าบอกว่าช่วงที่ผมไม่อยู่มีการพ่นยากันยุงแต่รอบๆ หอ แต่ห้องผมอยู่ชั้น 4 มันจะฟุ้งขึ้นมาถึงนี่เลยหรอ แต่ก็สงสัยข้อนี้เป็น 1 ใน 2 เช่นกัน
เท่าที่คิดได้ตอนนี้ก็มีเท่านี้ล่ะครับ แต่จากที่ดูศพเจ้ากุ้งทั้งหลายแล้ว ผมว่ามันจะไม่ตายพร้อมกันทีเดียวแน่ๆ เพราะบางตัวเหลือแต่คราบ บางตัวเหลือซากเปื่อยๆ บางตัวตัวยังสีไม่จางเลยก็มี ถ้าเป็นเหตุผลนี้ผมเลยคิดว่าเป็นที่ no2 พุ่งรึป่าว เพราะถ้าเป็นยากันยุงกุ้งก็น่าจะตายพร้อมๆ กันมากกว่า
สุดท้ายนี้ก็อยากจะฝากชาวเรดบีทุกท่านนะครับว่าถ้าใครที่เลี้ยงเค้าอยู่ก็ใส่ใจดูแลเค้าให้ดีๆ อย่าประมาท เพราะไม่งั้นอาจจะเจอเหตุการณ์แบบเดียวกับผมก็ได้ และต้องมานั่งจิตตกทรมานอยู่แบบนี้มันไม่สนุกเลยครับ ใจนึงก็อยากเลี้ยงต่อเพราะชอบและรัก ใจนึงก็ไม่อยากเลี้ยงต่อเพราะกลัวเค้าตาย กลัวภาพเดิมๆ มันหลอน
ไปดีกว่าแพล่มมาซะยาวเลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ..........
|