หลังจากที่ทำการสังคยานาตู้เครไปในกระทูู้้ที่แล้ว
ผมก็ติดตามบอร์ดนี้มาตลอด
เห็นพี่ๆเค้าเอาฟักทองมั่ง แครอทมั่งให้น้องเครกิน
ด้วยความรักเจ้าพวกนี้อย่างสุดซึ้ง
วันนั้นผมกินแอบเปิลอยู่ แล้วก็ได้ตระหนักถึงเจ้ากุ้งน้อยกลอยใจทั้งคู่ว่า...
เจ้าทั้งสองควรจะได้กินผลไม้เมืองนอกกะเขาบ้าง
ไม่ใช่กินแต่ซากุระขึ้นอืดก้นตู้
กระนั้นจะเอาของเหลือจากปากก็ใช่ที่ ผมเลยปลอกเปลือก ฝานบางๆ ล้างน้ำอย่างสะอาดเอี่ยมอ่อง
แล้วค่อยๆบรรจงวางลงในตู้น้อยๆ แต่!!!
แอบเปิลเจ้าปัญหามันลอยขึ้นมา!!
ด้วยความปราถณาดีผมจึงเอาไปปักไว้กะขอนไม้ในตู้
ขณะนั้นเป็นเวลาเกือบๆพลบค่ำ
นั่งดูอยู่ซักพักเครน้อยไม่กินแอบเปิล ในใจคิดว่าไอ้นู๋นี่อาจจะอาย
ไม่เคยเจอผลไม้กะเขา เลยไม่กล้าออกมา
ผมก็เลยเข้าไปนั่งเล่นคอมในบ้านปล่้อยเวลาล่วงเลยไปอย่างช้าๆ
พอเวลาสองยามเกิดปวดชิ้งฉ่องเลยออกมากะจะแวะดูน้องเครซักหน่อย
ว่าชอบเจ้าผลไม้ทดลองนี้มั้ย
อนิจจา!!!
น้ำเน่าครับท่านผู้กำกับ
ด้วยความตกใจ! ผมกวาดสายตามองไปรอบๆว่านู๋น้อยของผมอยู่สุขสบายดีหรือไม่
น่าใจหาย...
สิ่งที่พบก็คือร่างของนู๋น้อยบลูล็อปขนาด3นิ้วครึ่งนอนแน่นิ่งอยู่
ส่วนเจ้าตัวใหญ่อาการยังดีอยู่
ผมใช้ปลายกระชอนเขี่ยๆเพื่อเชคอาการดู
......ไมมี่การเคลื่อนไหวตอบรับการกระทำของผม
ผมเลยใช้มือค่อยๆจับเครน้อยไร้ซึ่งลมหายใจขึ้นมา
ทำทุกอย่างที่ทำได้
แต่......สวรรค์ได้พรากเจ้าตัวน้อยของผมไปแล้ว
ผมนั่งทำใจซักพักหนึ่งแล้วก็ได้ทำการชาปณกิจ
โดยการฝังเจ้าตัวน้อยไว้ในกระถางต้นไม้หน้าบ้าน
แต่โชคชะตาไม่ได้โหดร้ายเกินไป..
ยังเหลือเจ้าตัวใหญ่ไว้ให้ผมดูต่างหน้า
เหตุการ์ณนี้เกิดขึ้นประมาณ2-3วันที่แล้วอ่ะครับ
มาเล่าให้ฟังกันเล่นๆ
เป็นอุทาหรสำหรับเจ้าของเครทั้งหลาย
แต่มันยังมีปัญหาที่คาใจอยู่ว่า..
เพียงเวลา5-6ชั่วโมงนั้นแอบเปิลทำไมเน่าไวจัง
แล้วทำไมบลูล็อปที่ว่าอึดๆนั้นเสียท่าให้กับเจ้าแอบเปิล
ไม่เข้าใจครับ
เอาเป็นว่าอย่าทดลองอะไรแปลกๆกับสิ่งที่เรารักนะครับ
ไม่งั้นอาจจะเสียใจอย่างผมได้...........
...............................................
................................................
[วิญญาณ] [นะโม นะโม][นะโม นะโม][นะโม นะโม]
[วิญญาณ] [นะโม นะโม][นะโม นะโม][นะโม นะโม]
[วิญญาณ] [นะโม นะโม][นะโม นะโม][นะโม นะโม]
|