เรื่องมีอยู่ว่าข้างบ้านผมมีคนมาซื้อตึกใหม่ครับ หน้าร้านเค้าห้องแถวปูหญ้าจัดสวนอย่างดี เป็นแหล่งสะสมขี้หมาด้วยล่ะครับ หมาจรจัด หมาวัด หมาขอทาน แวะเวียนมาขี้ประจำ เจ้าของบ้านท่านทนไม่ได้เห็นผมเลี้ยงหมาเค้าเลยเอาป้ายมาให้ผมอ่านแล้วไปบอกหมาผมอีกทีว่า อย่ามาขี้หน้าบ้าน ผมก็ต้องขอบอกครับว่าหมาผมมีการศึกษาอบรม ขี้เป็นที่ในบ้าน บนรางน้ำทุกวันเพราะสอนให้มันทำตัวดี ป้ายที่คุณเขียนไว้นั่นหมาข้างถนนครับ มันอ่านไม่ออก!!
วันหนึ่งเค้าเข้ามาทำความสะอาดบ้าน เค้าก็เห็นครอบครัวผม แต่ก็ไม่ได้ทักเหมือนเคย ก่อนไปผมเห็นเค้าเอาป้ายไปปักหน้าบ้านไว้ อันนึงก็ไม่ได้คิดอะไร พอไปดูก็เจอป้ายด่าหมาผม

และวันนั้นคงลืมปิดน้ำไว้ น้ำไหลทะลักชั้นสอง ลงฝ้าเพดานชั้น 1 ถล่มลงมาตามภาพ คนดูแลบ้านท่านปิดวาลว์น้ำ ปีนไปปิดปั๊มน้ำให้บ้านท่าน ก่อนน้ำแห้งไปลัดวงจร บ้านท่านก็เหลือแต่ตอ คนทำให้ท่านก็ผมอีกนั่นหล่ัะ!!

ผมก็คิดอยู่นาน คนบางคนเอาแค่ตัวรอดตอนที่ยังมองเห็นอะไรๆก็จับต้นชนปลายโดยไม่สอบสืบหาความจริงซะก่อน ก็มาด่าว่าเค้า การเป็นเพื่อนบ้าน บ้านใกล้เรือนเคียงในเมืองบางคนเกลียด ด่า ว่ากันเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ใช้รั้วเดียวกันยังเกลียดกัน ไม่มีริวจิตสัมผัสหากันซะบ้างเลย [on_009]
คุณเปลี่ยนมันได้นะครับ ถ้าคุณคิดดีก่อน ให้เค้าก่อน เพราะความดีชนะทุกสิ่ง เค้าอาจผิดพลั้งไปบ้าง ใหอภัย อะไรหนักๆก็ลืมมันไปบ้าเถอะครับ คนเรามันไม่ถึง 100ปีได้ทุกคน สังคมมันก็มาจากมือเรานี่หล่ะสร้าง วันนึงท่านอาจต้องอาศัยเค้านี่หล่ะทำอะไรที่สำคัญกับชีวิตสักอย่างก็เป็นได้ มีศัตรู 100 คน ไม่เท่ามี มิตรแท้ 1 คน จะไปหวังพึ่งพลานาเรียที่ไหนได้ล่ะครับ ท่านหล่ะครับที่ต้องทำก่อน เห็นสังคมปัจจุบันแล้วเพลีย จริงๆ








