สังเกตได้ว่า หลังจากที่นำมาเลี้ยงรวมกับผองเพื่อนในสายพันธุ์เดียวกันแล้ว มีอาการเหงาหงอยเศร้าสร้อย และ ไม่ค่อย
กระตือรือล้นเท่าที่ควร แม้จะไม่มีร่องรอยการทำร้ายร่างกายกันแต่อย่างใด และยังสามารถกินอาหารได้เป็นอย่างดี จึงไม่น่าจะเกิด
จากปัญหาโรคภัยเบียดเบียนใดๆ เพราะว่าการให้อาหารที่บ้าน มีการจำกัดชนิดอาหาร ให้แต่เพียงอาหารที่ปลอดภัยเท่านั้น
สรุปแล้ว ปัญหาน่าจะเกิดจากสภาพจิตใจและความเครียด จึงทำให้ไม่ร่าเริงเหมือนเก่า , กระผมจึงได้ย้ายบ้านให้กับเจ้าหงิก มาอยู่กับตัวเมียที่เพิ่งสลัดไข่ทิ้งใหม่ๆได้ 2 - 3 วัน ซึ่งตัวเมียกำลังเริ่มจะกินอาหารได้จุเหมือนเก่าแล้ว สังเกตได้ว่า น้อง " หงิก " มีความกระตือรือล้นขึ้นกว่าแต่ก่อนมากหลังจากย้ายมาบ้านใหม่ในเวลาไม่นาน แถมเมื่อตอนเช้านี้ยัง................................................ ( ดูรูปประกอบ )

ดังนั้นจึงอาจจะอนุมานได้ว่า เมื่อกุ้งเครฟิช อยู่รวมกันเป็นฝูงแล้ว สถานะสังคม น่าจะมีผลต่อความกระฉับกระเฉง และกระตือรือล้น
ของกุ้งเครฟิชด้วยครับ ดังนั้นพี่ๆน้องๆท่านใด เลี้ยงน้องกุ้งรวมกันเป็นฝูงๆ และเห็นมีตัวใดตัวหนึ่งหงอยๆซึมๆไป ลองแยกออกมาดู
อาจจะได้เห็นเขากลับมากระปรี้ กระเปร่าเหมือนเดิมก็ได้นะครับ : )
ป.ล. ตอนนี้ชักเป็นห่วงน้องกุ้งตัวเมียแทนละเนี่ย เพิ่งฟื้นจากการวางไข่มา โดนผสมอีกครั้งแล้ว จะหักโหมมากเกินไปไหมเนี่ย 036
ป.ล. ก้ามงอ ก้ามหงิก บ่มีผลต่อการจับคู่ผสมพันธุ์ ถ้าขนาดตัวไล่เลี่ยกันจริงๆนะเนี่ย อิอิอิ : ) lau02