ว่ากันว่าครั้งหนึ่งตอนที่ลี กวนยูยังเป็นประธานาธิบดีของสิงคโปร์อยู่
เขาได้มีโอกาสมาเยือนประเทศไทยโดย ได้รับการรับรองเป็นการส่วนตัวจาก
นายกรัฐมนตรี ของไทยในเวลานั้น(อย่ารู้เลยว่าคนไหน)
มื้อเย็น นั้นเป็นเจ้าภาพเลี้ยงรับรองโดยซีฟู๊ดชั้นเลิศในโรงแรมหรู
บางส่วนของการพูดคุยที่น่าสนใจระหว่างอาหารมื้อนั้นเริ่มต้นจาก เรื่องของเป ลือกกุ้ง
ลี: พวกคุณคนไทยทำยังไงกับเปลือกกุ้งที่เหลือนี่ล่ะ?
นายก: จะทำอะไรได้ล่ะครับ ก็ต้องทิ้งไปสิครับ
ลี: ถ้าเป็นประเทศผม เราจะส่งไปโรงงาน แล้วเอาไปทำข้าวเกรียบกุ้ง
หลังจากผลไม้หลังอาหาร ลี ก็ถามต่อ
ลี: แล้วเปลือกส้มนี่ล่ะ พวกคุณจะทำยังไงกับมัน?
นายก: ก็คงต้องทิ้งเหมือนกันแหละครับ
ลี: ที่สิงคโปร์ เราส่งมันเข้าโรงงาน เอาไปทำแยมผิวส้ม
หลังจากที่ทั้งสองเคี้ยวหมาก ฝรั่งหลังอาหาร
(ตอน นั้นสิงคโปร์ยังไม่ห้ามเคี้ยวหมากฝรั่ง) ลีก็ถามอีก
ลี: แล้วคุณจะทำไงกับหมากฝรั่งที่เหลือนี่?
นายก: ก็ทิ้งไปสิครับ จะเอาไปทำอะไรได้อีก
ลี: ได้สิครับ เราส่งมันเข้าโรงงาน เอาไปผลิตถุงยางอนามัย ส่งมาขายที่นี่แหละ
นายกอึ้งไปสักพักแล้วถามบ้าง
นายก: แล้วพวกคุณทำยังไงกับถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว?
ลี: ทิ้งสิ คุณจะทำอะไรต่อได้อีกหรือ น่าขยะแขยงจัง
นายก: แต่เราส่งเข้าโรงงาน เอาไปทำหมากฝรั่ง แล้วส่งไปขายที่สิงคโปร์ ! [on_026]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||











