ก่อนจะกิน เธอเตรียมช้อนซ้อมมาก่อน เตรียมจานไว้รอง อย่างใจร้อน กินทุกอย่างไม่เหลือแม้แต่ขี้ฝัน
ผัดไทยแล้วก็ข้าวผัด เศษของกุ้งตกอยู่มุมไหน กินทุกอย่า่่่งแล้วก็อ้วนเป็นหมูไป
เหมือนเธอเอาปูม้า วันนั้นที่กินกันขว้างออกไป เขียงไว้สับปลาร้า ที่เหม็นซะยิ่งกว่าสิ่งใดๆ สุดแต่ใจเธอนั้น จะกินอะไร จะกินทุกอย่างของคนๆนี้จากไป แต่เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากตู้เย็น
ไม่มีวัน สิ่งงอในตู้เย็น เก็บเป็นของไว้กินเสมอไป เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากตู้เย็น
แตกต่างกัน ผักต้มแกงจืดรอบกาย คืนวันพ้นผ่าน เหี่ยวและเฉา แต่มีสิ่งนึงไม่ไปจากตู้เย็น
เหมือนเธอเอาปูม้า วันนั้นที่กินกันขว้างออกไป เขียงไว้สับปลาร้า ที่เหม็นซะยิ่งกว่าสิ่งใดๆ สุดแต่ใจเธอนั้น จะกินอะไร จะกินทุกอย่างของคนๆนี้จากไป แต่เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากตู้เย็น
ไม่มีวัน สิ่งงอในตู้เย็น เก็บเป็นของไว้กินเสมอไป เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากบ้าน
ฉันเหมือนเดิมไม่เคยเหี่ยว ถึงมันจะเหม็นและเน่าเท่าไหร่ เธอยังคงไม่เห็น สิ่งที่อยู่ในนั้น และสิ่งนั้นคือหนอนที่กระดึ๊บไป
ไม่มีวัน สิ่งงอในตู้เย็น เก็บเป็นของไว้กินเสมอไป เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากตู้้เย็น
ไม่มีวัน สิ่งงอในตู้เย็น จะอยู่ในบ้านฉันเสมอไป เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากตู้้เย็น
*เอามาจากyoutubeที่เค้าคอมเม้นกันข้างล่างนะครับ มีคนนึงเขียนว่า"เธอไม่อาจเอากล้วยไปจากตู้เย็น"เลยแต่งมันซะเลยครับ คิดได้แค่นี้แหละ
|