หน้าหลัก
ค้นหา
บทความ
คำนวณ
ล๊อกอิน
สมัครสมาชิก
Wed 10/Sep/2025
^
^
^
นี่อาจเป็นคำจำกัดความของกิจกรรมดีๆ กิจกรรมนี้ก็เป้นได้ครับ
International street show in bangkok 2010
งานดีๆ ที่ควรจะมีแค่ ปีละครั้ง
Location : lumpini park
date : 14-12-2010
ที่พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่างานไม่ดีนะครับ แต่งานแบบนี้ มีแค่ปีละครั้งก็พอ
เพราะถ้ามีบ่อยๆ ก็จะเบื่อกัน อันเป็นนิสัยที่ดีของคนไทย นั่นคือ ขี้เบื่อ....
วันเสาร์ที่ผ่านมา รีบปั่นงานให้เสร็จ (ไม่เสร็จก็ช่างมัน...)
ลางานเรียบร้อยรีบบึ่งรถ(แท็กซี่) จากรังสิต ไป สวนลุม อย่าไงไว ไม่รีรอ
บอกจุดหมายปลายทางเรียบร้อย เข้าโหมดจำศิลอย่างเร็ว
คร่อกกกกกกกกกกกก~
ลืมตามาอีกทีพี่คนขับบอกว่าถึงแล้ว จ่ายตังแบบมึนๆ ยืนเอ๋ออยู่หน้าสวนลุมในที่สุด
เดินเข้ามาก็เจอกับอาคารสวยเรียบ ดูดี เลยกดซะ หนึ่งรูป
ในทีวีเขาประกาศว่างานแสดงเริ่มราวๆ บ่ายสาม นี่มาถึงก็ใกล้บ่ายสามแล้ว
เลยเดินมองหาการแสดงแบบไร้จุดหมายอย่างแรง
วันนี้โชคดีหน่อย แดดไม่แรง ไม่ร้อน มีลมเย็นๆ โชยมาตลอด เลยเดินมองได้เรื่อยๆ เลยครับ
และแล้วเดินมาไม่ไกลสักเท่าไหร่ก็เจอเลยครับ ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง แสดงอะไรอยู่ก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าวันนี้ มาเพื่อถ่ายรูป
การแสดงส่วนใหญ่จะมีดนตรีประกอบด้วยนะครับ
ผมว่าดีมากเลย ดนตรีที่เลือกมาฟังแล้วเข้ากับการแสดง
ดูลื่นไหล และยังเล่นกับคนดูเรียกเสียงหัวเราะได้เรื่อยๆ
ไม่เหมือนเพลงที่เปิดตามรถกระบะที่เคยเจอ
อันนั้น น่ารำคาญทั้งดนตรีและคนขับ
ผมจำไม่ได้ว่าแสดงอะไรกันนะครับ เพราะดูแว๊บเดียวโทรศัพท์ก็ดิ้นกระแด๋วๆ (เปิดสั่น)
งานเข้าเสียอย่างนั้น แต่ช่างมัน วันนี้จะมาดูการแสดง...
กลับมาจากคุยโทรศัพท์ ก็จบการแสดงพอดี เวรแท้~
จึงเดินหาเป้าหมายต่อไป...
^
^
^
ถ่ายจากจุดที่เดินออกไปโทรศัพท์
เดินมาอีกหน่อยก็เจอโชว์นี้เข้าครับ ฮาดี สนุกดี
ผมว่าถ้าดูแบบไม่คิดมาก อะไรมาก ก็จะทำให้การดูโชว์สนุกขึ้นนะ
ผมชอบคู่นี้ แต่งตัวฮาดี...เล่นฮาด้วย
เนื่องจากชุดของผู้แสดงรวมไปถึงความทุ่มเทที่ใส่เข้าไปในผลงาน
ทำให้ทุกโชว์ เราจะเห็นเหงื่อเต็มตัวผู้แสดงเสียแทบทุกโชว์เลยนะครับ
คาดว่าคงอิมพอร์ทนักแสดงมาจากเทือกเขาหิมาลัย เหอ เหอ
(ดูชุดที่ใส่ซิ แล้วมาเจออากาศเย็นสบายแบบบ้านเราเข้าไป เหงื่อไม่ออกก็ไม่ใช่คนแล้ว...)
ลุงคนนี้ผมชอบ ของเล่นเยอะดี
โชว์นานเสียด้วย...
^
^
^
ไม่ได้ทำภาพแบบนี้นานมากแล้ว จำได้ว่าสมัยเริ่มหัดแต่งภาพ ผมชอบทำภาพแบบนี้มากๆ
ตอนแรกก็โชว์มีด นี่มากลิ้งจานบนร่มแล้ว
หน้าตาดูใจดี เล่นไป ยิ้มไป
ผมว่าคงมีความสุขทั้งคนดู และผู้แสดง
อ่อ... ขี้เล่นกับคนดูด้วยนะครับ เห็นโยนลูกบอลให้เด็กเก็บมาโยนคืนให้
โยนเลย แกก็เล่นมุก โยนถึงแกก็ทำเป็นรับไม่ได้บ้าง อะไรบ้าง
ช๊อบ~ชอบ
เผลแว๊บเดียว เลี้ยงลูกบอล โดยเอาปากคาบไม้อะไรก็ไม่รู้
ดูแกทำแล้วรู้สึกว่า ลูกบอลเชื่องแกดี จริง จริง
ไปฐานต่อไปครับ ฐานนี้ คนมุงดูยังกับมีเมียงูเลยทีเดียว....
ว่าแล้วเชียว ทำไมคนเยอะ
ก็นักแสดงน่ารัก แถมยังเล่นกับคนดูด้วย
อ่อ แถมนิดหน่อย นักแสดงคนนี้ ร้องเสียงเหมือนนางเอกหนังที่ผมชอบดูด้วยอ่ะ
อันนี้ขนาดผู้หญิงด้วยกันยังพูดให้ฟังเลย
^
^
^
รู้นะ อยากดูอีก เอาไปรูปเดียวพอ ที่เหลือจะเก็บไว้ดูคนเดียว หึหึ
ตอนนี้แดดเริ่มสาดแสงสีเหลืองทองแล้วนะครับ
ผมเองก็เริ่มเมื้อยแล้ว เดินไปเรื่อย เจออะไรน่าสนใจก็ถ่าย
ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ก็ว่ากันไป
อย่างรูปนี้ คนหัวเจท <<<เครื่องบิทเจท
ถ่ายไม่ได้เรื่องเลย เพราะต้องรีบ เขากำลังเดินผ่านไป ก็เอาไฟล์ภาพมายำซะหน่อย
พอไปวัดไปวาเนอะ...
มาถึงตัวโปรดอีกตัวครับ
อันนี้ผมนั่งหน้าเลย ชอบเพลง และการแสดงหุ่นเชิดแบบนี้
ดูเหมือนง่าย แต่ผมว่ายาก เพราะต้องขยับหลายส่วนเลย
ไหนจะต้องเต้นตามจังหวะเพลง ปากขยับตามเนื้อเพลง
โอย แค่คิดก็ลำบากแล้ว...
เด็กๆ ชอบมากครับ มุงดูกันเต็มเลย
อันนี้โชว์อะไรก็ไม่รู้ เพราะอยู่ด้านหลัง คนมุงขนาดนั้น แถมไม่นั่งกันด้วย
อาจจะเพราะว่าอยู่ริมไปหน่อย ทำให้ไม่มีที่นั่งก็ได้ เนอะ....
แต่น แตน แต๊น~
ในที่สุดก็มาถึงซะที กับแม่ยอดขมองอิ่มของผม
น่ารัก สดใส เป็นกันเอง
คนนี้ ผมให้หมดใจเลย เอาพริทตี้ มอเตอร์โชว์ มากวนรวมกัน ยังสวยไม่ได้ครึ่ง ของแม่นางท่านนี้เลยครับ
แม่จิงโจ้สาวของผม
ดูเด็กเสื้อสีเหลืองคนนั้น หน้าตามันกลุ้มกลิ่มมากๆ เหมือนมีวาระซ่อนเร้น...
แล้วดูนี่ ดูเด็กมันทำ...
แบบนี้จะไม่ให้ผมเกลียดเด็กได้ยังไง
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก cryingrun
อยากเกิดเป็นเด็กคนนี้
ทีจิ้งโจ้ตัวผู้ ไข่ใหญ่ๆ ไม่มาหอมกันล่ะเฟ้ย ไอ้เด็กหน้าหม้อ....!!!! fire1
ไปซะแล้ว แม่จิงโจ้สาวของฉ้านนนนนนนนนน
(ขาสั้น ตามไม่ทัน)
เซ็ง เดินคอตกมานั่งติ๋มๆ คนเดียว....
หันมาเจอเพื่อนเลย [mo_001]
เซ็ง เดินต่อไปเรื่อยๆ เจอโชว์บ้าง แต่ก็ไม่อาจทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยได้
บางโชว์ มองไม่เห็นก็ต้องดูกับกล้องอื่นเอา...
แดดร่ม ลมตกแล้วนะครับ ฟ้าใกล้มืดแล้วด้วย หาที่นั่งพักสักครู่
แหงนมองไปด้านบน โอ้ ลูกอะไรหว่า....
ถ่ายมาแต่แสงไม่ค่อยสวย เลยยำซะ....
และแล้วก็มืดจนได้ ขากลับแวะทานข้างที่ถนนข้าวสาร
กินข้าวไป ก็คิดถึงแม่จิงโจ้สาวไป
เฮ้อ..... อยากเกิดเป็นจิงโจ้เว้ย
สวัสดี
