time : 16.00
วันนี้มีประชุม โดยนัดหมายกันว่าเวลา 16.30 เข้าประชุมโดยพร้อมเพรียงกัน
เมื่อได้เวลา ปรากฏว่า Boss ยังมาไม่ถึง
ไม่รู้ไปเล่นซนที่ไหน
ทุกคนซึ่งปิดเครื่องมือทำมาหากินกันหมดแล้ว จึงเกิดอาการเคว้ง...
ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ประชุม และที่สำคัญ ไม่รู้ว่า 5 โมงเย็นจะได้เลิกงานรึเปล่า
เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก เพราะรู้สึกขาดทุนยังไงไม่ทราบ ตามประสาพนักงานเงินเดือน เช้าตอกบัตร เย็นตอกบัตร
หลายคนจับกลุ่มนั้งคุยเพื่อรอเวลา บ้างเดินไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เงียบ เงียบ คนเดียว
บางคนโทรศัพท์ ปรึกษาเรื่องยากระชับช่องคลอดอะไรก็ว่าไป เพราะฟังไม่ถนัดนัก
บ้างเดินไป เดินมาเล่น เล่น ให้เวียนหัว พอโดนบ่นเข้าหน่อยก็เลยทำตัวเนียน ไปร่วงวงคุยกับเขาเสียอย่างนั้น
ส่วนตัวผมแล้ว นั่ง เฉย เฉย มองคนนู้นที คนนี้ที ไม่รู้จะคุยอะไร ไม่รู้จะขำท่อนไหน ช่วงไหน เพื่อจะได้เนียนเข้ากลุ่มกับเขาบ้าง
นั่งบื้อสักพัก ก้มดูเวลา 16.30 น. แล้ว แต่ Boss ยังไม่โผล่มา
ก้มลงหยิบยาหม่องมาปาดจมูก ทาขมับสักหน่อยค่อยชื่นใจ
ยาหม่องนี้ดี มีประวัติ ไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟัง
พอเริ่มสดชื่นเลยนึกขึ้นได้ว่าวันนี้พก "ไอ้ปื๊ด" กล้อง slr ตัวเก่ง
จึงควัก ไอ้ปื๊ด ออกมาจากกระเป๋าที่แสนรก เต็มไปด้วยเอกสารอะไรก็ไม่รู้ (ไม่รู้จริงๆ)
เปิดกล้องต้องมีเสียง "ปี๊ป" ผู้คนรอบข้างหันมาโพสท่าปัญญาอ่อน
บ้างบอกว่าถ่ายให้หน่อย จำเป็นต้องใช้ <<<แหม ทีนี้มึงนึกขึ้นกันมาได้เชียวนะ...
บ้างว่าต้องลงสมัครเลือกตั้งซ่อม
บ้างว่าเอาไว้ใช้ในงานศพ
ต่างคนก็ต่างหาเหตุผลกันไป
ผมขี้เกียจฟัง จึงบอกปัดไปว่า "ทิชชู่หมด"
เท่านั้นแหละ เงียบกริบ (ฮากริบด้วย)
บางคนทำเป็นแคะเล็บ บ้างหันหน้าไปทางอื่น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
บางคนลุกเดินออกไปเลยก็มี
ผมลุกขึ้นเดินดู โน่น นี่ นั่นไปเรื่อย พยายามหาอะไรถ่ายแก้เซ็ง
ดีหน่อยที่ช่วงเย็นแบบนี้ แสงมักจะอำนวย อวยชัยให้กับการถ่ายรูปเป็นที่สุด
เจอสิ่งไหนที่คิดว่าน่าจะถ่ายได้ ก็ถ่ายดู เลือกมุม เลือกองค์ประกอบไปเรื่อย
จนได้ภาพเซ็ทนี้นี่แหละครับ
เชิญทัศนา...

กล่องหมึกปริ๊นเลเซอร์ตัวใหม่ที่พึ่งถอยมา แจ่มไปเลย...



เม้าส์โน๊ตบุ๊ค เพื่อนให้มา (โน๊ตบุ๊คมันเสียยังไม่ได้ซ่อม มันเลยให้มาใช้)

ที่วางแก้ว Sora Aoi ทำเอง ชอบมาก มาก เห็นแล้วอยากเอาแก้วไปชงกาแฟสักใบ

หูจับของแก้ว ถ่ายแบบโอเวอร์ + วัดแสง ในบริเวณที่จับ ที่เหลือ ขาวจั๊ว...

แก้วใบเก่ง เอาไว้ใส่น้ำเต้าหู้ร้อน ร้อน อร่อยเหาะ...

ถ่ายไปเรื่อย

ฝาปิดเคท ของใครก็ไม่รู้ วางทิ้งไว้ จับมาถ่ายซะ

Ernesto Rafael Guevara de la Serna ชายผู้สมบูรณ์แบบที่สุดในช่วงปลายศตวรรษ ที่ 20

ใกล้ถั่ว....

ปิดท้ายด้วยหมวกเค้าเอง
เย็นวันนั้นเวลาห้าโมงเย็น ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน โดยที่ยังไม่ได้ประชุมเลยด้วยซ้ำ.... 036
สวัสดี









