ห่างหายการอัพเดทมานาน
อัพซะหน่อย ตู้สาหร่าย โกงกาง เริ่มตั้งตู้ เมษา 67 ถึงวันนี้ ก็ปีนึงแล้ว
ใช้น้ำเก่าจากตู้หลักมาเปลี่ยน เปลี่ยนบ้าง เว้นบ้าง ตามความขยัน
แกะแอนนมจากตู้หลักมาโยนใส่ แบบตามมีตามเกิด ไม่มชิลเลอร์ ไม่มีสกิมเมอร์ รอดซะงั้น เลยอัพซะหน่อย









ตัดสินใจลงปลาการ์ตูน ฟรอสไบต์ 2 ตัว กุ้งเป๊บ 2 ตัว เดี๋ยวลงรูปเพิ่มให้ครับ

วันนี้ขอพาไปรู้จักกับมือกีตาร์เจ้าเทคนิคอีกคนจากดินแดนอินทรีเหล็ก

เขาคนนี้เริ่มงานในบทบาทมือกีตาร์มาตั้งแต่ต้นยุค 80' ในวงเฮฟวี่เมทัล นามวงsteeler
(จอมเทพลมกรด Yngwie ก็เกิดจากวงนี้เหมือนกัน )

และต่อมาในช่วงปลายยุค 80' เขาก็ได้ออกมาตั้งวงเอง
ด้วยชื่อวงที่แสนจะสร้างสรรค์ ที่สุดของความครีเอต 
ก็คือชื่อของแกเองนั่นแหละ  กรั่กๆๆๆๆ

เขาคนนั้นก็ครือออออองือๆๆๆๆๆๆ

Axel Rudi pell จอมโหดริฟท์ข้อมือหักแห่งแดนอินทรีเหล็ก ยังไงล่าาาาาา 



พื้นเพของทางวง อยู่ที่เมือง Bochum, North Rhine-Westphalia
จากจุดเริ่มแรกในนามวงชื่อแกมาจนถึงตอนนี้ ในเวลาเกือบสี่สิบปีมาเนี่ย
แค่เฉพาะสตูดิโออัลบั้มน้าแกก็ออกมาแล้ว 22 อัลบั้ม (สำรวจจนถึงปี2024)
ถ้าดูทรงแกแล้ว เฉลี่ยๆแล้วแกออกอัลบั้มอย่างสม่ำเสมอ สองปีครั้ง คือขยันออกงานมากวงหนึ่งเลยทีเดียว
 
นี่ยังไม่นับ พวกรวมฮิต คอนเสิร์ต ซิงเกิล เฉพาะกิจคริสมาสต์  ทำขวัญนาค  งานบวช โกนจุก อีกล่ะ ( มั่วล่ะๆ ) 
ซึ่งงานจำพวกนี้แกทำมาเป็นสิบๆๆๆๆชุด ออกถี่ๆยังกะยุงหน้าฝน นับว่าเป็นศิลปินหัวเซ็งลี้อีกคน
ไม่รู้ปีนึงได้อยู่บ้านกี่วัน  ทั้งแต่งเพลง เข้าสตูดิโออัดเสียง ออกเดินสายออนทัวร์  วนๆไป
 


อัลบั้มแรกของวงแก ชื่ออัลบั้มว่า Wild Obsession ออกในปี 1989



ตัวเพลงในอัลบั้ม คือ เฮฟวี่เมทัลแบบดั้งเดิมที่ติดกลิ่นสปีดเมทัล
แต่ตัวเพลงยังมีเมโลดีอยู่ ทั้งจากพาร์ตกีตาร์ และจากเสียงร้องที่บีบสากแต่แผดสูงได้   
โดยรวมถ้าเอามาฟังในตอนนี้ก็จะได้อารมณ์วินเทจๆหน่อย ถ้าในยุคนั้นถือว่าทำได้ดีเลย

 
ชุดต่อมาออกในปี 1991  ด้วยชื่อชุด Nasty Reputation



ชุดนี้ ร้องนำได้ Rob Rock มาช่วยงาน
ก็นับว่าหายห่วงได้เพราะพี่คนนี้แกแผดเสียงได้อร่อยหูฝุดๆสำหรับคอเฮฟวี่อยู่แล้ว


นี่แหละ Rob Rock



อัลบั้มนี้ก็ยังเป็นซาวด์เฮฟวี่ดั้งเดิมเหมือนเคยและชัดเจนมาก
จังหวะเบิ้ลเร็วๆรัวๆของกลอง  ริฟท์หนักๆ  บางเพลงก็ทำจังหวะหน่วงกลางๆเอาใว้ให้พอโยก

เพลงที่น่าสนใจในอัลบั้มนี้ ลองLand of the Giantsดู 
ด้วยความยาวที่ฟาดเข้าไปตั้งสิบกว่านาที
เริ่มต้นที่เสียงริฟท์ให้อารมณ์แบบความเวิ้งว้างทะเลทรายชายหาดร้างๆหน่อย

พอเริ่มก็ริฟท์สับจังหวะกลาง เสียงร้องที่แหบแต่ฟังเข้าทีดี
พอท่อนกลางป๋าแอเซลแกโชว์การสับริฟท์เน้นย้ำๆโน๊ตให้ฟังกันยาวๆไปเลย
น้า ร๊อบร๊อค ก็ตะเบ็งลูกคอสู้แบบไม่มีใครยอมใคร
ใครชอบแนวเมทัลวินเทจ ลองหาฟังดูจ้ะ


ชุดต่อมา ออกในปี 1992  ด้วยชื่อชุด Eternal Prisoner



โดยเปลี่ยนนักร้องนำมาเป็น Jeff Scott Soto ซึ่งคนนี้ก็ชื่อชั้นเข้าขั้นพระกาฬในสายเฮฟวี่เช่นกัน
โซโต คนนี้แหละเคยเป็นนักร้องนำให้กับ อัลบั้มแรกของ Yngwie Malmsteenกับวง Rising force นั่นงัย
เสียงของน้าโซโต แกจะออกคลีนไม่แหบแตกมาก แต่กรีดสูงได้สะเด่าดวงแดดี 


Jeff Scott Soto

ชุดนี้ ป๋า Axel แกก็ยังคงทำงานด้วยดนตรีเฮฟวี่แบบเดิมเหมือนสองชุดแรกนั่นแหละ
อยากให้ลองเพลงนี้ดู  Eternal Prisoner  เพลงจังหวะกลางกึ่งๆบัลลาด
โชว์พลังหลอดคอและถุงลมจากปอดของพี่โซโตเค้าเต็มเหนี่ยวเลยทีเดียวล่ะ


อัลบั้มชุดต่อๆมาและต่อๆมาก็ยังคงมาทรงแนวเทรดดิชั่นเฮฟวี่อย่างเดิมนั่นแหละ


แต่ช่วงเวลาที่นับว่าเป็นทีเด็ดทีขาดของป๋าแก ที่อาจจะนับว่าเป็น GOLD ERA ของแกจริงๆนั้น
ส่วนตัวผมเองคิดว่ามันน่าจะเป็นอัลบั้มในช่วงยุคกลาง90'ถึงช่วงต้น2000'นะ
 
อัลบั้มเหล่านี้ ออกเรียงกันมาอย่างสม่ำเสมอ แถมทิ้งช่วงห่างกันไม่นานเลย คือแทบจะปีล่ะอัลบั้มก็ว่าได้
ซึ่งถ้าลองคิดดูว่าการจะออกอัลบั้มหนึ่งครั้งเนี่ย
ตั้งแต่ต้องคิดไอเดียคอนเซปอัลบั้ม คุยกับค่าย แล้วก็แต่งเพลงเป็นสิบๆเพลงแล้วคัดเพลงไปลง
นัดวงซ้อม  เข้าสตูดิโอ  ออกโปรโมท   เดินสายทัวร์    แค่คิดก็เหนื่อยตัวมันแผลบๆแล้ว
(จริงๆมีรายละเอียดมากกว่านี้เยอะ นี่คัดเอามาแค่หลักๆแค่นั้นนะเนี่ย ) 

เริ่มต้นออกทัวร์กันที่หมอชิต เฮ้ยยย ม่ายช่ายย  




ด้วยความยุ่งยากชนิดเดียวกับการรื้อสายไฟสายสื่อสารบนเสาไฟฟ้ากทม
แต่ป๋า Axel แกกลับออกงานได้ถี่ยิบ แถมรักษาคุณภาพงานได้ยอดเยี่ยมอยู่

ยังไม่ได้นับว่า ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น
กระแส เพลงกรั๊นจ์ โดยเฉพาะซีแอตเทิลซาวด์กำลังได้รับความนิยมสูงสุดในตลาดกระแสเพลงเอ๊กส์ตรีม
วงเมทัลน้อยใหญ่ทุกแนวในตอนนั้นต่างประสบความยากลำบากในการเผยแพร่ผลงานเหมือนๆกันหมด 
แต่ป๋าแกยังออกอัลบั้มได้ถี่ยิบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้แบบนี้นี่
คงต้องยกนิ้วพร้อมชูจั๊กกะแร้ไชโยโห่ฮิ้วยกย่องแกเลยมั้ยเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆๆ   


รายนามอัลบั้มในยุค GOLD ERA ของแกตามข้างล่างเลยจร้า
อ้อ อัลบั้มในยุคนี้ เหมือนแกจะฮิตการพรีเซนส์งานด้วยอาร์ตเวิร์คสีโทนฟ้าม่วงดำนะ
(คล้ายวงแทรชกระโหลกบิน OVER KILL ที่มาด้วยโทนเขียวดำทุกปกอัลบั้มเป็นสัญลักษณ์ )


Black Moon Pyramid   1996



หมดอินโทรปุ๊บ Gettin' Dangerous ก็ขึ้นควบทันทีด้วยจังหวะรัวแบบเฮฟวี่
โซโลตรงกลางเด็ดขาดมาก ป๋าแกปั่นจี๋ยาวๆเลย และจบแบบกวงตีงซะด้วยนะ

Sphinx' Revenge เป็นเพลงบรรเลงที่ทำได้อย่างเยี่ยมเลย จังหวะควบไว กีตาร์ปั่นจี๋มีเมโลดิคงามมาก




Magic  1997


เช่นเคย พอหลังจบอินโทร Nightmare เพลงไทเทิลแทรคก็กระหน่ำตามมาอย่างบ้าคลั่ง
ท่อนโซโลกลางแกโชว์ความปิ๊คจรวด เสียงดังปรี๊ดดด ปั่นแบบโคตรไวแล้วก็เล่นยาวด้วย โคตรฝีมือแทร่

ข้างบ้านยังไม่เฝี้ยงหลังคาก็ยังไม่หยุด เราจะต่อกันด้วย Playing with Fire  นี่ก็ควบจี๋อีกเหมือนกัน
ถึงจังหวะจะออกมาคล้ายกันกับเพลงแรก แต่เพราะการแต่งเพลงของป๋า Axelแกเจ๋งมาก
เลยทำให้เพลงชนิดเดียวกันถูกแยกด้วยเมโลดีที่ชัดเจน

ชุดนี้เป็นชุดสุดท้ายที่มีโซโตมาร้องนำให้
(แต่ดันเป็นชุดนี้ชุดแรกที่ผมรู้จักป๋าแก  เพราะไปเจอแผ่นมือสองที่ญี่ปุ่น
คนขายบอก อีนี่ชุดนี้ดีนะจ๊ะนายจร๋าา ลองซื้อดูสิจ๊ะนายยย  ฮ่าๆๆๆๆ )



 Oceans of Time  1998


ชุดนี้เปลี่ยนนักร้องนำเป็น Johnny Gioeli เดชไอ้เสียงสากใม้เสี้ยนตาล


ohnny Gioeli

คือเสียงพี่แกนี่มันสากหยาบธรรมชาติชัดๆเลย แตกเป็นเม็ดๆ
แต่ดันแผดสูงได้สูงงงและกว้างงงง กังวานนนนนน โหนยาววววว 
ซึ่งฟังแล้วโคตรเจ๋ง เสียงแบบนี้เหมาะยิ่งแล้วกับเฮฟวี่ ฮาร์ดร๊อค และพาวเวอร์ 

เพลงไทเทิลแทรค Pay the Price หลังจบอินโทร ก็เอาเลย เฮฟวี่จังหวะกลองตีควบแบบมาตรฐานเฮฟวี่
ริฟท์ของป๋า แอเซลสับไฟพุ่งปรี๊ดเลย แถมท่อนกลางป๋าแกอวดท่อนโซโล่แจ่มๆเลย ขอบอกเลยว่ามันส์โคตรท่อนนี้
และ Johnny Gioeli ทำให้เพลงนี้ยกระดับขึ้นอีกเยอะเชียว 

The Gates of the Seven Seals 
ฟังออกจะย้อนยุคคล้ายฮาร์ดร๊อคเล็กน้อย จังหวะกลาง 
ท่อนท้ายๆป๋าแกมีโชว์ท่อนโซโลยาวๆเช่นเคย



The Masquerade Ball  2000



มีทริคส่วนตัวเล็กน้อยนะแจ๊ะ
คือ ถ้าพวกวงพาวเวอร์นะ
มันจะชอบอินโทรด้วยทำนองขลังๆโอ่อ่าๆขึ้นนำมาก่อน แบบเพลงโหมโรงปลุกใจ
จากนั้น เพลงไทเทิลแทรคก็จะตามมา
ซึ่งไอ้เพลงต่อจากอินโทรนี่แหละที่มักจะเป็นเพลงขายของอัลบั้มนั้น

เช่นกัน หลังThe Arrivalอินโทรจบ 
Earls of Black ก็ขึ้นตามมาทันที  แค่กีตาร์ขึ้นท่อนต้นก็รู้แล้วมันส์ของแทร่ส์
เมโลดีงามเลย  กลองรัวฟาดไม่ยั้ง เสียงลงสแนร์นี่ชัดมาก
เสียงของ Johnny Gioeli อย่างเท่ห์ ก้าวร้าว ดุดัน มั่นใจ
ฟังแล้วให้อารมณ์คล้าย Ralf Scheepers วงPrimal fear
ผสมรวมกับ Thomas Rettke ของวง Heaven gate แพ๊ครวมกันมา
คือความก้าวร้าว ดุดัน รุนแรง แบบราล์ฟ
กับเสียงแห่งความมั่นใจ มุ่งมั่น อลังการ ห้าวหาญ แบบโธมัส
คือเสียงของพี่จอห์นนี่ทำให้รู้สึกได้แบบนี้จริงๆ

The Line เพลงบัลลาดช้าๆ ไม่มีเทคนิคการเล่นอะไรมากมายแค่แต่งเพลงให้มีเมโลดีงามๆวิ้งๆ
แล้วก็ให้เสียงร้องเจ๋งๆของ Johnny Gioeli พาเพลงไปจนจบ แค่นี้แหละ  แล้วก็เพราะดีซะด้วยนะ เพลงนี้


Shadow Zone    2002


Edge of the World  เพลงไททิลแทรคอัลบั้มนี้มาแปลก
ลดจังหวะจากม้าควบ gallop beatลงไปหน่อยนึง
แล้วไปเพิ่มลูกเล่นจากการเล่นจังหวะกระตุกๆนิดๆ  เมโลดีสวยดี
เพลงนี้ ไม่ดุเท่าไหร่ ซาวด์ออกมาสว่างๆไม่มืดทึบ

Heartbreaker บัลลาดทรงงามทีเดียว มีผ่อนหนักผ่อนเบา ได้ฟิลพวกฮาร์ดร๊อคยุค 80'อย่างดีเลย 




Kings and Queens  2004


เป็นอัลบั้มเปิดศักราชยุค 2000' อาร์ตเวิร์คโทน ม่วง ฟ้า ดำเลยเปลี่ยนไป
ตอนนี้กลายเป็นออกโทนส้มแดงไปเลย
ซาวด์ในชุดนี้ฟังดูทันสมัยสมยุคสองพัน

Flyin' High เป็นเพลงเร็วใว้อวดเทคนิคการแต่งเพลงแฮะ
ท่อนโซโล่แกมีเสียงเท่ห์ๆเต็มเชียว เสียงกัดปิ๊คเฟี้ยวๆ เสียงสับลีดฉับๆก็มี  ท่อนก่อนเฟดจบ กวงตีงมั่กๆ
มันส์แบบ กรูแต่งมาขนาดนี้ พวกเมิงมันส์กันเหอะวะ ขอร้องงงงงง


Only the Strong Will Survive  เพลงจังหวะกลางๆสนุก มีความก้ำกึ่งระหว่าง ฮาร์คร๊อค กับเฮฟวี่
เสียงของ Johnny Gioeli เค้าเหมาะกับแนวนี้จริงๆ 
ชุดนี้ได้รับเสียงตอบรับ และคำนิยมจากแฟนๆดีอย่างแวรงงส์ อะฮ้าาาาา 


-----------------------------------------------




ทั้งหลายแหล่ที่ว่ามาเป็นคุ้งเป็นแควนี่แหละ
 คืออัลบั้มที่ทำออกมาได้ดีมีคุณภาพ(อีกแล้วครับท่าน อิอิอิ) ของป๋าแกแล้ว
นี่ว่าตามความเห็นส่วนตัวล้วนๆนะจ๊ะ

แต่ถึงยังงั้นก็เหอะ ในอัลบั้มถัดๆมาก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่ดีนะ
มันยังดีอยู่ เพียงแค่มันไม่เท่าอัลบั้มยุคที่กล่าวมานิดเดียวเอง
ซึ่งถ้าใครจะติดตามป๋าแกทุกอัลบั้มก็ใม่น่าเกลียดเลย ถ้ามีตัง กรั่กๆๆๆๆ



แล้วก็นะ อัลบั้มล่าสุดของป๋าแกพร้อมสมาชิกเจ้าเดิมเนี่ย
ชื่อ Risen Symbol ออกเมื่อ มิถุนา ปี 2024 นี่เอง ข่าวว่ามันดีดดึ๋งขึ้นมาเจ๋งอีกแล้วสิ (ยังไม่ได้ลองฟังฮะ )



------------------------------------




สรุปโดยรวม สำหรับงานของป๋า Axel และชาวคณะเนี่ย
ตัวดนตรีจะเป็นส่วนผสมระหว่าง  Hard rock + Heavy + power
และในส่วนผสมทุกอย่างนี่ เท่าที่ได้ติดตามมาไม่เจอสิ่งแปลกปลอม งานทดลองอื่นใดผสมอีก
เรียกว่า มันเป็นงานแบบ Tradition pure metal รสดั้งเดิม เพิ่มเติมแค่เกลือป่นแค่นั้นเอง  อิอิอิ  




ที่สมควรชมคือการรักษาคุณภาพของทุกอัลบั้มเอาใว้ได้อย่างไม่มีตก
มีแต่ดี ดีมาก และดีจิงจิ๊งงงงง  ฮ่าๆๆๆๆ

สุ้มเสียงสำเนียงเพลงของ Axel Rudi pell น่ะนะ
ป๋าแกไม่ได้อยู่ในสาย Neo Classic แบบป๋า Yngwie หรือของคุณน้า Criss impellitary นะ




ของป๋า Axel จะออกไปในทางบลูส์ๆหน่อย 
หรือถ้าให้เข้าใจง่ายๆคือเพลงจะมีกลิ่นสำเนียงแบบเมทัลอเมริกันมากกว่าสำเนียงแบบเมทัลทางยุโรปอ่ะ
(ทั้งที่น้าแกเยอรมันพาวเวอร์นะ กรั่กๆๆๆ )
แต่จะยังไงก็ตามไม่ว่าจะสำเนียงแบบไหน แต่ฝีมือแกนี่น่ากลัวมากจริงๆ แซ่บหลายเด๊อ

และอีกอย่าง ถ้าใครชอบความหลากหลายหน่อย ก็อาจจะชอบงานของแกได้
เพราะในหลายๆอัลบั้มของแกในนั้น  บางเพลงเป็นฮาร์ดร๊อค บางเพลงก็เป็นเฮฟวี่พาวเวอร์พลัส 
คือกำลังควบม้ากันฝุ่นตลบอยู่ดีๆ ดันมานั่งกินเบียร์ในบาร์ผีสะพานฟายกันซะแระ ว่ากันยังงั้น  กรั่กๆๆๆๆ




หมายเหตุ :  ข้อมุลเหล่านี้ผมรวบรวมสะสมประสบการณ์ในการเสพมาจากหลายที่
                 ทั้ง quiet storm , music express , metal pit ,Fanzineต่างๆ ..
                  รวมทั้งสื่ออินเตอร์เนตทั่วไป  และความเห็นส่วนตัวจากประสบการการฟังเพลงของตัวเอง
                   ผมนำมายำรวมเข้าด้วยกัน ที่ทำขึ้นก็เพื่อระบายความมันส์ส่วนตัวครับ
                  หากมีข้อมูลใดผิดพลาด  หรือ สำนวนไม่เหมาะสมอย่างไร
                  ขอน้อมรับความผิดทุกประการด้วยตัวผมคนเดียวครับ
                  ยินดีรับความคิดเห็นเพื่อนๆพี่ๆทุกคนครับ 

ไม่รู้ว่าจะตรงกับความต้องการหรือเปล่านะครับ
แต่ลองดูที่ลิ๊งค์นี้ดูครับ   

รันน้ำ ครบ1ปี ......555    ยังไม่ลงอะไรเลย  555     อดทนมาได้ เทสอุปกรณ์ไปในตัว

   


ไปเฝ้าคุณแม่ที่โรงพยาบาลมา ไม่ได้เปลี่ยนน้ำเลย ปกติ เปลี่ยนทุกอาทิตย์ กลับมามีตัวว่ายหงายท้องไปตัวนึง น้องปลากัดซึมๆ ไม่ว่ายน้ำ แล้วพอดูตัวเหมือนทมีเนื้องอกขึ้น ตะใคร่มา ควรแก้ไงดีคะ