ต่างคนก็ต่างทำในเรื่องที่ตัวเองต้องทำ เรื่องที่ตัวเองรักไป ถ้ารับกันได้ก็ไปกันต่อ ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกันไป
ส่วนมากคนที่หงุดหงิดเวลาโดนถาม ก็คือคนที่มีบางอย่างที่ไม่ต้องการจะตอบ
ถามตัวเองดู
- ถ้าเราไม่ถาม เขาจะมาเล่าโน่นเล่านี่ให้ฟังเองไหม ถ้าเล่าก็พอเชื่อใจได้ ถ้าไม่เล่าเลย(อาจกลัวหลุด) มันก็แปลกๆ
- ถ้าเขามีอะไรซ่อนไว้ จะยอมที่จะไม่ถามได้ไหม จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นได้ไหม รับได้ก็ทนทำไป รับไม่ได้ก็เลิก
รักเขาให้น้อยลง เป็นห่วงให้น้อยลง ใส่ใจกันน้อยลง อาจจะดีขึ้นก็ได้นะคะ [on_051]
อันนี้ไม่เห็นด้วย ถ้าจะทำแบบนี้ แล้วจะคบกันทำไมล่ะครับ เสียเวลาเปล่าๆไหมมีคนรัก มีคนห่วง มีคนใส่ใจ มันเลวร้ายตรงไหน หรือคุณเองไม่อยากได้ หรืออยากได้น้อยลง
ที่ต้องหันกลับมามองคือ วิธีการแสดงออกว่าไปกดดันอะไรเขาไหม บ่อยไปไหม มากไปไหม
แต่ถ้ามันพอดีแล้ว แต่เายังไม่ชอบ หรือรำคาญ อึดอัด ก็ช่างมันเถอะ
เอาสิ่งล้ำค่าเหล่านี้ไปให้กับคนที่เห็นค่าดีกว่าไหม อย่างน้อยก็ พ่อ แม่ และตัวเอง ไง
ส่วนมากเรามักทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับคนที่มีค่ากับเรา และคนที่เรารัก โดยที่เขาคิดไงกับเราก็ไม่รู้
แต่เรากลับละเลยคนที่เห็นเรามีค่ากับเขา และเขารักเราไปเสียได้
"ถ้าไม่นับ พ่อ แม่ แล้ว มันมีอีกคนนึงแน่ๆ ที่คุณจะมีค่ากับเขาเสมอ"
และไม่ต้องไปตามหา เขาจะมาหาคุณเอง อยู่ที่ว่าวันนั้นคุณจะคิดว่าเขามีค่าพอสำหรับคุณหรือเปล่า
หรืออาจเป็นวันนี้ อาจเป็นคนนี้ก็ได้ ซึ่งถ้าเขาไม่ชอบวิธีการแสดงออกก็ไม่เป็นไร เข้าใจได้
แต่ถ้าไม่สัมผัสถึงความรู้สึกที่มีให้ และตอบสนองความรู้สึกนั้นมาสักเล็กน้อย มันคงไม่ใช่แล้วมั้ง