
[on_018] ผมมีเรื่องประทับใจเรื่องหนึ่ง มาเล่าสู่กันฟัง เกี่ยวกับความรักความผูกพันที่ผมมีต่อ "ปลากัดป่าอีสาน"
หรือ Betta smaragdina ซึ่งเป็นปลากัดพื้นเมืองตามแหล่งธรรมชาติของไทย ที่พบมากทางภาคอีสาน
ซึ่งผมบังเอิญได้มีโอกาสเข้าไปสัมผัสโลกอันน่าสนใจของพวกมันเข้า จากการเดินทางไปทำสารคดีหนังสือท่องเที่ยว
ที่ผมทำอยู่
คือเมื่อราวๆ ต้นเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ผมต้องไปจัดทำบทความสารคดีท่องเที่ยวให้กับนิตยสาร Nature Explorer
ของผม เกี่ยวกับแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติทางภาคอีสาน คืออุทยานแห่งชาติภูจองนายอย ในเขตจังหวัดอุบลฯ
ซึ่งในการเดินทางไปทำงานครั้งนี้ ผมเองได้ศึกษาเกี่ยวกับข้อมูลความหลากหลายทางชีวภาพเพื่อจะได้นำมาเขียน
ประกอบบทความ และในจำนวนสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจในบริเวณรอบๆ พื้นที่อุทยานฯ แห่งนั้น ก็มีรายชื่อของปลาตัวเล็กๆ
ซึ่งเป็นปลาพื้นเมืองท้องถิ่นแถบภาคอีสานที่ผมยังไม่เคยรู้จักหน้าตาเห็นตัวเป็นๆ มันมาก่อนเลย มันคือเจ้าปลากัดป่าอีสาน
หรือที่คนที่นั่นเรียกว่า "ปลากัดเขียว"
เจ้าหน้าที่อุทยานฯ ชี้จุดแหล่งบึงน้ำต่างๆ ที่รับน้ำจากน้ำลำโดมซึ่งมีต้นกำเนิดจากเทือกเขาภูจองนายอย
ซึ่งมีปลากัดป่าอีสานอาศัยอยู่ตามธรรมชาติเป็นหย่อมๆ บริเวรนี้เป็นจุดบรรจบของสามประเทศ คือไทย-ลาว-กัมพูชา ที่เรียกกันว่า "สามเหลี่ยมมรกต"

ผมเดินทางไปสำรวจปลากัดป่าอีสานตามแหล่งหนองน้ำต่างๆ ในเขตรอบๆ อุทยานฯ โดยสอบถามข้อมูล
จากชาวบ้านในท้องที่ และทราบว่าคนที่นั่นก็นิยมจับปลากัดเขียวตัวผู้มาเลี้ยงเพื่อกัดกันเล่นเป็นเกมกีฬา
จากนั้นก็ปล่อยคืนแหล่งน้ำ หรือในฤดูแล้งที่มีปลาตกคลั่กตามปลักควายและหาจับมาได้เยอะๆ ก็นำมาบริโภคเป็นอาหาร



ผมได้นำตัวอย่างที่ชาวบ้านช้อนตัวผู้มาให้กลับมาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ เพื่อจะถ่ายภาพประกอบบทความ


